Evet..
Uzun zamandır blogumu açmıyordum itiraf ediyorum ki.Labtopu kucagıma alana kadar ne yazmam gerektiğini bilmiyordum ki hoş halada bilmiyorum ya. Bi günlük okumuştum geçenlerde her güne başlarken bugun ne yazacağımı bilmiyorum ama yazmam gerekli birisi var değerli onun için diyordu ama sayfanın sonuna kadar da döktürüyordu,güzel şeyler yazıyordu.. Bende ondan esinlendim açalım bakalım bi blogu gelir bişeler dedim.
Tatil başlayalı nerdeyse bir ay olacak. Tatilimin nasıl geçtiği konusunda bi fikrim yok bazen o kadar sıkıcı oluyo ki bazende oldukça hareketli.Beni üzen şeyler yok değil. Onlarla başa çıkmaya çalışmakla geçiyor günler."Hayat yaşadığım acıların bileşkesidir" derdi lisede saygı değer bir hocam.Çok ilginç benzetmeleri vardı hayata dair aslında liseye geçen her öğrenci gibi bizim okuldada hayli fazlaydı tıp isteyen öğrenci sayısı "Tıp tıp diye gelirler tıpır tıpır dökülürler" çok güzel bi benzetmesiydi okulumuz adına.Çatık kaşları hiddetli bakışlarıyla oldukça korkardık ondan ama bi gülümseyince tüm buzları eriyiverirdi bi anda sanki az önce korkup kaçan biz değilmişiz gibi tecrübelerini anlatmaya koyuluverirdi bu seferde. Hayatta böyleydi aslında sert görünüşünün ardında hep pamuk gibi yumuşacık bir yüzü vardı.
Andırın soğuk bu aralar. Diyenler vardır Andırın neresi diye Kahramanmaraşın 8000 nüfüslu küçük bi ilçesi ramazan olduğundan işimize geliyor soğuk olması ama güneşimizde çıksın ısıtsın Kışla bahçemize gidip oturalım demiyorda değilim hani :)
Fazla gevezelik ettim sanırım bu kadar yeterli. Soğuk sisli bi Andırından herkese selamlar.. :D
